Butoh-dans is een unieke en boeiende vorm van hedendaagse dans die zijn oorsprong vindt in Japan. Het wordt gekenmerkt door zijn langzame, gecontroleerde bewegingen, expressieve gebaren en diepe verbinding met innerlijke emoties. Om de principes en filosofieën die ten grondslag liggen aan Butoh-dans volledig te begrijpen, is het essentieel om je te verdiepen in de geschiedenis, culturele betekenis en fundamentele concepten ervan.
Geschiedenis en evolutie van Butoh-dans
Butoh-dans ontstond eind jaren vijftig in het naoorlogse Japan, als reactie op het sociaal-politieke klimaat en de culturele verschuivingen van die tijd. Beïnvloed door een reeks artistieke, filosofische en historische factoren, werd Butoh ontwikkeld als een tegenculturele kunstvorm die zich losmaakte van de traditionele Japanse dans en avant-garde, experimentele technieken omarmde. De oprichters, Tatsumi Hijikata en Kazuo Ohno, probeerden een dansvorm te creëren die de rauwe, oorspronkelijke essentie van het menselijk bestaan belichaamde door middel van onconventionele bewegingen en expressie.
Filosofische onderbouwing van Butoh-dans
Butoh-dans is diep geworteld in filosofische principes die de nadruk leggen op de verkenning van het onderbewustzijn, het naast elkaar plaatsen van tegenstellingen en de wisselwerking tussen duisternis en licht. Het is geïnspireerd op de existentialistische filosofie, het zenboeddhisme en een reeks esoterische en mystieke tradities. De centrale principes van de Butoh-filosofie draaien om de acceptatie van vergankelijkheid, het omarmen van kwetsbaarheid en de zoektocht naar authenticiteit en zelfontdekking.
Belangrijkste principes van Butoh-dans
De beoefening van Butoh-dans wordt geleid door verschillende sleutelprincipes die de choreografie, het bewegingsvocabulaire en de artistieke expressie bepalen. Deze omvatten:
- Sankai Juku : Het concept van Sankai Juku, of