Dans, als vorm van artistieke expressie en cultureel erfgoed, is verweven met de dynamiek van kolonialisme en postkolonialisme. In onderwijsinstellingen erven en bestendigen het onderwijzen en leren van dans vaak koloniale perspectieven en machtsdynamieken. Het dekoloniseren van dit proces impliceert het opnieuw onderzoeken en transformeren van de methoden die in het dansonderwijs worden gebruikt om een meer inclusieve en cultureel gevoelige aanpak te bevorderen. Dit themacluster onderzoekt de methoden die kunnen worden gebruikt om het onderwijzen en leren van dans binnen onderwijsinstellingen te dekoloniseren, waarbij gebruik wordt gemaakt van de kruispunten van dans en postkolonialisme, dansetnografie en culturele studies.
Dans en postkolonialisme begrijpen
Dans is diep beïnvloed door de erfenis van het kolonialisme en imperialisme. De manieren waarop dansvormen en -praktijken zijn vertegenwoordigd, onderwezen en gecommodificeerd, weerspiegelen vaak hegemonistische en koloniale perspectieven. Om het onderwijzen en leren van dans binnen onderwijsinstellingen te dekoloniseren, is het essentieel om je bezig te houden met de kritische theorieën en perspectieven van het postkolonialisme. De postkoloniale theorie biedt een raamwerk voor het onderzoeken van machtsdynamiek, representatie en culturele keuzevrijheid binnen het dansonderwijs.
Deconstructie van de machtsdynamiek
De eerste stap in het dekoloniseren van het dansonderwijs en het leren van dans is het deconstrueren van de machtsdynamiek binnen onderwijsinstellingen. Dit houdt in dat er kritisch wordt onderzocht hoe bepaalde dansvormen en -praktijken zijn bevoorrecht en gecentreerd, terwijl andere zijn gemarginaliseerd of geëxotiseerd. Door de manieren te erkennen waarop koloniale erfenissen de pedagogische benaderingen van dans hebben gevormd, kunnen docenten beginnen deze structuren te ontmantelen en ruimte te creëren voor een meer rechtvaardige en inclusieve leeromgeving.
Betrokkenheid bij meerdere perspectieven
Het dekoloniseren van dansonderwijs vereist ook het betrekken van meerdere perspectieven en stemmen binnen de dansgemeenschap. Dit kan worden bereikt door curriculumontwikkeling die een breed scala aan danstradities en -praktijken omvat, en door gastkunstenaars en docenten met verschillende culturele achtergronden uit te nodigen om hun expertise te delen. Door gemarginaliseerde stemmen en danstradities te centreren kunnen onderwijsinstellingen de eurocentrische vooroordelen uitdagen die vaak in het dansonderwijs aanwezig zijn en een cultureel rijkere en representatievere leeromgeving creëren.
Onderzoek naar dansetnografie en culturele studies
Dansetnografie en culturele studies bieden waardevolle methodologieën voor het dekoloniseren van het onderwijzen en leren van dans binnen onderwijsinstellingen. Deze disciplines bieden instrumenten voor het kritisch onderzoeken van de sociaal-politieke contexten van dans, evenals de geleefde ervaringen van dansers en gemeenschappen. Door de principes van dansetnografie en culturele studies in het dansonderwijs te integreren, kunnen docenten danspraktijken verder contextualiseren binnen hun culturele, historische en sociale dimensies.
Culturele toe-eigening ondervragen
Een van de belangrijkste overwegingen bij het dekoloniseren van dansonderwijs is het ondervragen van culturele toe-eigening. Dansetnografie en culturele studies bieden raamwerken voor het begrijpen van de complexe dynamiek van culturele uitwisseling en de ethische implicaties van het overnemen van dansvormen uit andere culturen. Door zich kritisch bezig te houden met vragen over authenticiteit, representatie en eigenaarschap, kunnen docenten leerlingen begeleiden bij het ontwikkelen van een meer genuanceerde en respectvolle benadering van het leren en beoefenen van dansen uit diverse culturele tradities.
Contextueel begrip benadrukken
Het dekoloniseren van het dansonderwijs impliceert ook het benadrukken van contextueel begrip. Dit omvat het onderzoeken van de historische en sociale context waarin dansvormen zijn ontstaan, evenals het erkennen van de impact van de kolonisatie op deze praktijken. Door dans binnen zijn bredere culturele en historische context te plaatsen, kunnen docenten een meer holistisch en geïnformeerd begrip van danstradities bevorderen, waarbij ze verder gaan dan oppervlakkige representaties en stereotypen.